Καλησπέρες...
Επειδή δεν ήξερα σε ποιο θέμα να το χώσω, θα πω τον πόνο μου εδώ και καλώ όλον τον λαό να συμμεριστεί τη θλίψη μου...
Άλλωστε μόνο κορίτσια κυκλοφορούμε πλέον εδώ μέσα, οπότε δεν τρέχει κάστανο..
Θα το πω, λοιπόν.
Θάνατος στα αρβυλάκια. Ναι θάνατος.
Προτού με παρεξηγήσετε, έχω να δηλώσω ότι τα λατρεύω.. τα έψαχνα κάθε χρόνο μετά μανίας και φέτος που έγινε χαμός τα έβρισκα παντού..
Με τα πολλά κατέληξα στο να αγοράσω ένα γλυκύτατο, με "φθαρμένο" πανί στο άνω μέρος, ανετότατο, κούκλα.. το χάρηκα ένα μήνα.. άνοιξε πάρα πολύ (τσαγκάρης και μαγαζάτορας είπαν ότι μου ήταν μεγάλο κι ας φοράω 37 πάντα) και μία μέρα όπως έκανα να το βγάλω, μου έμεινε το τακούνι του στο χέρι..

Με πολλή έρευνα κατέληξα σε ένα δεύτερο... όχι τόσο όμορφο όσο το πρώτο, αλλά τη δουλειά του θα την έκανε (εδώ να σημειώσω ότι μισώ από μικρή τα σανδάλια κλπ επάνω μου.. λόξα. Με προτιμώ με μπαλαρίνες, αθλητικά, ακόμη και με ασημί μπότα αστροναύτη)... αυτή τη φορά όταν είδα ότι το 37 λάσκαρε όπως το παλιό, πήρα 36..είχε τέλεια εφαρμογή μέχρι που αποδείχτηκε ότι προσπαθούσε να με δολοφονήσει...
Και τώρα ξέρετε τον πόνο μου.. κάθε μέρα είμαι αναγκασμένη να περπατάω, και να βλέπω κοπελιές με τα κολάν, τα τζιν τους, τις φούστες τους κι ένα κοντό χαριτωμένο ζευγάρι.. Κι εγώ να ξέρω ότι σκότωσα τον έρωτά μου με τα ίδια μου τα μανικιουρισμένα χέρια.. και πως ποτέ ξανά δε θα γνωρίσω κάτι ανάλογο.. γιατί -αλίμονο!- φοράω 36.5...
